Na 6 maanden met veel plezier de ochtendkrant bezorgd te hebben, heeft mijn 15-jarige zoon er opeens genoeg van. Al een half jaar lang staat hij 6 dagen per week in het donker op om de krant rond te brengen. Om half 6 gaat z’n wekker en als een dief in de nacht verlaat hij het huis om zijn fietstassen vol te laden met kranten en aan het werk te gaan. Dit alles met veel plezier want elke morgen belt hij fluitend om 7 uur weer aan, het werk zit erop en we gaan samen ontbijten. Hij krijgt er energie van dat hoor ik aan zijn fluiten. Hij voelt zich ‘eigen baas’.

Maar opeens is het dus over. Ik snap goed dat het vroege opstaan hem parten begint te spelen. Maar dat is het niet. Na doorvragen krijg ik de vinger op de zere plek. Hij vindt het moeilijk dat hij nooit van een van zijn ‘klanten’ waardering krijgt. Niemand ziet wat hij doet, iedereen slaapt nog, en dat staat hem tegen. Waardering voor wat je doet, ik snap het helemaal. “Wen er alvast maar aan, dit is de grote-mensen-wereld”. Ik hoor het mezelf zeggen en gruw ervan.

Deze ervaring onderstreept weer eens dat een compliment een belangrijke motivator is. Het laat namelijk zien dat je aandacht hebt voor de ander en dat je de ander waardeert.

Op een krachtig compliment kun je tijden teren. Daar kan zelfs een salarisverhoging niet tegenop. Een loonsverhoging wordt namelijk al snel gezien als een verworven recht.
Om echt van betekenis te zijn, moet het compliment wel op de juiste manier gegeven worden. Een compliment is krachtig wanneer het uit je hart komt. De ander voelt haarfijn aan of dat zo is, of niet. En zoja, dan geef je een waardevol cadeau.

Dus, wil je iets betekenen voor een ander, geef eens wat vaker een oprecht compliment. Ik ben heel benieuwd wat dit met je doet en hoe je omgeving hierop reageert!